Dzieje szkoły

1.1. Najstarsza historia szkoły.

Pierwsza wzmianka o szkole parafialnej w Kunowie pochodzi z początku XVI wieku. Znalazła się ona w aktach biskupich w Krakowie, jako że Kunów stanowił wówczas główny ośrodek klucza biskupiego, jednego z dwudziestu jakie należały do dóbr biskupów krakowskich. Dokument ten dostarcza informacji o pierwszych nauczycielach szkoły, nazywanych wówczas rektorami. 27 grudnia 1504 roku rektor szkoły kunowskiej- Jan z Nowego Miasta w diecezji przemyskiej wydzierżawił na okres trzech lat majątek plebański w Kunowie od ówczesnego plebana Leonarda Pieczychowskiego. 21 marca 1510 roku dzierżawcą plebańskiego majątku został kolejny rektor szkoły - Stanisław z Sandomierza.
Protokół wizytacji parafii dokonanej w 1597 roku z polecenia biskupa krakowskiego- kardynała Jerzego Radziwiłła zawiera dane o wysokości wynagrodzenia rektora. Stąd wiadomo, iż ówczesny pleban ksiądz Marcin Wróblewski płacił rektorowi szkoły w Kunowie 20 florenów rocznie. Do obowiązków rektora należało utrzymywanie kantora, który uczył chłopców śpiewu. W początkach swego istnienia szkoła parafialna w Kunowie była więc pod zwierzchnictwem plebanów, którzy wypłacali stałą roczną pensję nauczycielom oraz zapewniali im świadczenia w postaci produktów żywnościowych i opału.
Warunki bytowe rektora szkoły poprawiły się za czasów księdza Szymona Kocha. Przeznaczył on w 1646 roku za zgodą biskupa krakowskiego połowę dziesięciny z pól kmiecych wsi Chobrzany na potrzeby rektora. Tenże biskup nakazał, aby rektor szkoły posiadał stopień naukowy, cieszył się nienaganną opinią oraz utrzymywał kantora, który miał uczyć muzyki i śpiewu chłopców uczęszczających do szkoły. Odtąd, aby wyrazić wdzięczność dla biskupa za wspomożenie szkoły, chłopcy mieli obowiązek śpiewania pieśni w czasie ważniejszych uroczystości w kościele kaznodziejskim św.Szymona i Judy. Ponadto zobowiązani byli w każdą sobotę podczas mszy świętej w kościele parafialnym odmawiać litanię do Matki Boskiej. W II połowie XVII w. posiadłości szkoły powiększyły się o trzy ogrody, które szkole kunowskiej 1 października 1680 roku zapisał w testamencie pleban Kunowa ksiądz Piotr Karwosiecki. W 1789 roku - w trakcie obrad Sejmu Wielkiego dobra kunowskiej, podobnie jak pozostałe posiadłości biskupów krakowskich przeszły na własność skarbu państwa, a wskutek III rozbioru Polski w 1795 roku Kunów znalazł się w zaborze austriackim. Nowe warunki polityczne znalazły odbicie w lokalnej oświacie. Podczas sesji publicznej odbytej 28 czerwca 1799 roku rada miejska na wniosek księdza kanonika Grzegorza Włodarskiego postanowiła zatrudnić w Kunowie nauczyciela znającego dobrze język polski i niemiecki. Ustalono jego wynagrodzenie, które wyniosło 400 złotych polskich oraz 10 korcy zboża.
Ciężar utrzymania nauczyciela spoczął na mieszkańcach miasta. Zboże dostarczać mieli posiadacze ziemi. Obywatele, którzy nie mieli ziemi, a zajmowali się jakąś profesją, płacili składkę w wysokości 4 złotych rocznie. Takie same opłaty uiszczali mieszkańcy okolicznych wiosek, którzy wysyłali dzieci do szkoły w Kunowie. Z opłat zwolniono ubogich rodziców, którzy nie posiadali gruntów ani nie trudnili się rzemiosłem, wobec czego nie byli w stanie zebrać ustalonej kwoty. Ponadto mieszkańcy Kunowa zobowiązali się dostarczać drewno na ogrzanie szkoły i mieszkania nauczyciela. Nie rozwiązana pozostała kwestia lokalizacji szkoły. Sami Kunowianie nie byli w stanie wystawić szkoły. Zaoferowali jednak swą pomoc w czasie zwózki materiałów i przy pracach rzemieślniczych podczas budowy szkoły z funduszu skarbu państwa. Tymczasowo funkcję szkoły miała pełnić izba szpitalna. Umowa zawarta w 1800 roku między nauczycielem szkoły w Kunowie Andrzejem Parszewskim a ogółem mieszkańców potwierdzała, że siedzibą szkoły aż do wybudowania nowego budynku będzie pomieszczenie szpitala. Nową szkołę miał wybudować przy kościele parafialnym ksiądz Grzegorz Włodarski. W 1817 roku szkoła parafialna w Kunowie przekształcona została w szkołę elementarną. Nauczycielem został dawny uczestnik powstania kościuszkowskiego Jan Kruszyński, który wkrótce znów zaciągnął się do wojska i zrezygnował z posady.
Po nim obowiązki objął Feliks Żegliński. Szkoła znalazła się w trudnej sytuacji materialnej.
Składki ściągane były z trudem, ponieważ mieszczanie utrzymanie szkoły uważali za „ciężar bezużyteczny”. W 1822 roku kilkunastu mieszkańców Kunowa wystąpiło do komisarza obwodu opatowskiego, w którym znajdowała się kunowska szkoła z propozycją zniesienia składki na szkołę. Jednocześnie zaproponowano, aby na jej utrzymanie przeznaczyć fundusze szpitala dla ubogich. Z opłat na rzecz szkoły zrezygnowali również mieszkańcy okolicznych wsi twierdząc, że nie uczęszcza do niej żadne wiejskie dziecko.
24 lutego 1834 roku wprowadzona została nowa ustawa dotycząca oświaty. Uzależniała ona ponownie szkoły od proboszczów, którzy zostali jej opiekunami. Opiekunem szkoły i naddzierżawcą Kunowa był wówczas ksiądz Antoni Uryniecki. Ponownie określone zostały dochody szkoły kunowskiej, na które składała się między innymi dziesięcina snopowa z pól wsi Chobrzany pobierana przez proboszcza Kunowa, a następnie przekazywana szkole. Na mocy rozporządzenia komisji województwa sandomierskiego z 12 lipca 1819 roku iłżecki urząd leśny miał przeznaczać z lasów kunowskich na potrzeby szkoły 12 sągów drzewa. Na szkołę przeznaczone również były składki mieszkańców Kunowa i okolicznych wsi: Dołów, Bukowia, Udzicowa, Małachowa i Rudki.
Ponadto na mocy kontraktu zawartego pomiędzy skarbem Królestwa a naddzierżawcą dóbr kunowskich, ten ostatni zobowiązany był do przekazywania na rzecz nauczyciela 12 korcy zboża, wyznaczenia z ziemi dworskiej 3 mórg ziemi pod ogród dla nauczyciela oraz wystarania się o mieszkanie dla niego. Naddzierżawca jednak nie zadbał o mieszkanie dla nauczyciela, a na ogród wyznaczył tylko 1 morgę ziemi i to w dodatku na niedogodnym, podmokłym terenie. Wówczas rząd gubernialny sandomierski 11 marca 1840 roku skierował do Kunowa asesora Hermanowicza, aby porozumiał się z księdzem Urynieckim- opiekunem szkoły i naddzierżawcą Kunowa w celu wyszukania dla nauczyciela mieszkania w zabudowaniach folwarcznych i wyznaczenia ziemi pod ogród w dogodniejszym miejscu. Zorganizowana w ten sposób szkoła nie pozostała bez kontroli. Biskup sandomierski Stefan Hołowczyc w wydanej 2 sierpnia 1819 roku w Warszawie odezwie skierował do księży dziekanów polecenie, aby podczas wizyt dekanalnych odwiedzali szkoły elementarne, szczególnie te, które znajdowały się przy kościołach parafialnych. Kontroli wizytatorów poddane zostały fundusze szkoły, nauczyciele, a także sami opiekunowie szkół- proboszczowie.
W okresie powstania styczniowego pojawiły się projekty założenia szkół elementarnych w każdej wsi. Propozycje te wiązały się z programem obozu białych, który przystąpił do reorganizacji szkolnictwa. W powiecie opatowskim było wówczas 13 szkół. Uznano, że to za mało, stąd projekt utworzenia szkółek 2-klasowych w Kunowie i Ćmielowie, a 5-klasowej w Wąchocku. Dla nauczyciela ustalona została pensja w wysokości od 60 do 120 rubli rocznie z dodatkiem gruntu i mieszkania. Według informacji zawartych w najstarszej kronice szkolnej - szkoła w Kunowie została założona po powstaniu styczniowym w 1870 roku. Nie są to jednak informacje pewne, gdyż jak podaje autor kroniki, opierają się wyłącznie na przekazach ustnych. Według tych samych przekazów w 1880 roku powstała szkoła we wsi Małachów odległej od Kunowa o półtora kilometra. Jednoklasowa szkoła elementarna za czasów rosyjskich nie posiadała własnego budynku. Znajdowała się w lokalu należącym do ogółu mieszkańców osady. Obok klasy w tym samym domu było mieszkanie dla nauczyciela. Lepsze warunki lokalowe miała szkoła w Małachowie. Mieściła się ona w oddzielnym budynku szkolnym murowanym z cegły, który dawał pomieszczenie dla obszernej izby szkolnej oraz nauczycielskie mieszkanie.
Lata I wojny światowej i okupacji austriackiej były dla szkoły bardzo trudne. Borykała się ona się z ciągłym brakiem funduszy na zakup opału, sprzętu szkolnego oraz konserwację budynku. Nauczycielem kunowskiej szkoły w latach 1915- 1917 był Edward Jeżewski. W roku szkolnym 1915/1916 szkoła liczyła we wszystkich czterech oddziałach 148 uczniów, a w roku następnym 125 uczniów. Z dniem 1 października 1917 roku szkolnictwo objęły władze polskie. Pierwszym inspektorem szkolnym powołanym z ramienia rządu polskiego w Opatowie był Jan Skowroński. W roku szkolnym 1917/1918 szkoła w Kunowie zamieniona została na dwuklasową. Stanowisko kierownika objął Kazimierz Kulczycki. Drugim nauczycielem był Józef Pałkiewicz. Szkoła nadal nie posiadała własnego lokalu. Nauka odbywała się w dwóch budynkach. Jedna sala szkolna mieściła się lokalu stanowiącym własność ogółu mieszkańców, druga wynajęta była w prywatnym domu.

1.2. Organizacja szkoły w latach 1919- 1939

Zmiany w organizacji szkoły w latach międzywojennych przedstawia tabela.

Jak widać z powyższej tabeli w kolejnych latach systematycznie zwiększała się liczba dzieci uczęszczających do miejscowej szkoły. Wyjątek stanowi rok szkolny 1922/23, 1924/25 i 1934/35. Spadek liczby uczniów w stosunku do poprzednich lat nie przekraczał jednak 13 osób. Na wzrost liczby uczniów miała wpływ zmiana obwodu szkolnego. W roku szkolnym 1927/28 zmieniony został obwód szkolny przez przyłączenie do rejonu tutejszej szkoły wsi Piaski Kunowskie i Małachów z powodu zlikwidowania szkoły w Małachowie i połączenia jej częściowo ze szkołą w Nietulisku Fabrycznym, a częściowo ze szkołą w Kunowie. 1 września 1929 roku szkoła otrzymała status szkoły siedmioklasowej. W tymże roku szkolnym do obwodu szkoły w Kunowie należały miejscowości: Kunów, wieś Kolonia Kunów, Piaski Kunowskie, Piaski Kolonia, Małachów, Udziców Dolny. Spośród nauczycieli uczących w kunowskiej szkole należy wymienić tych, którzy byli z nią najdłużej związani. Byli to: Aniela Linowska, Marta Siedlecka, Włodzimierz Nowak, Maria Nowak, Kazimiera Zielińska, Stanisław Kozłowski, Antoni Zawolik i Czesław Zieliński, obydwaj pełniący kolejno funkcję kierownika szkoły. Wspomnieć należy również o uczących religii księżach. Byli to: miejscowy wikary ksiądz Sałata i ksiądz Stanisław Popiołkiewicz. Szkoła wciąż nie posiadała własnego lokalu. Nauka odbywała się w kilku miejscach. Jedna sala szkolna nadal znajdowała się w budynku należącym do ogółu mieszkańców, pozostałe stosownie do potrzeb wynajmowano w prywatnych mieszkaniach oraz dworze kunowskim. Największy problem- brak budynku szkolnego i rozrzucenie klas aż w pięciu różnych punktach doprowadziło w roku szkolnym 1935/1936 do konkretnych decyzji. Na zebraniu rodzicielskim wyłoniono projekt rozpoczęcia budowy szkoły. Powołany został Rodzicielski Komitet Budowy Szkoły, który zajął się gromadzeniem funduszy oraz załatwianiem spraw formalnych związanych z budową. Temu celowi służyć miała również uchwała Rady Gminnej o dobrowolnym opodatkowaniu się ludności gminy na budowę szkoły w wysokości 50 groszy od morgi. Od początku 1937 roku sprawa budowy szkoły nabrała tempa. 28 lutego tego roku zawarta została umowa między Gminą a właścicielami gruntów osadzkich „Błonia” o wieczystym wydzierżawieniu 1 ha 80 m2 pod plac szkolny. W czerwcu 1937 roku powołany został Gminny Komitet Budowy Szkoły z wójtem gminy Józefem Ziółkowskim na czele. Po uzyskaniu od władz zgody na rozpoczęcie prac budowlanych oraz zebraniu funduszy – 8 września 1937 roku rozpoczęto budowę szkoły. Od początku sierpnia 1938 roku rozpoczęły się prace nad wykończeniem wewnętrznym izb szkolnych w nowym budynku. Do 1 października został wykończony i oddany do użytku parter budynku, który mieścił 2 sale lekcyjne, korytarz, szatnię i kancelarię szkolną. Dalsze prace nad budową i wykończeniem szkoły przerwane zostały przez wybuch wojny.

1.3. Wojenna historia szkoły

8 września 1939 roku do Kunowa wkroczyli Niemcy. Budynek szkoły został zajęty i zdemolowany przez żołnierzy niemieckich. Wojsko opuściło szkołę w styczniu 1940 roku. Rozpoczęła się nauka. Nie wolno było uczyć historii, geografii oraz języka polskiego. Podręczniki do nauczania wymienionych przedmiotów zostały skonfiskowane przez Niemców i przekazane do fabryki tektury w Witulinie jako surowiec.
Do lutego 1940 roku zawieszono nauczycielom czynnym wypłacanie pensji, po czym zaczęto ją wypłacać według stawek przedwojennych. Nastąpiła redukcja etatów. Część nauczycieli mężczyzn została zmobilizowana jesienią 1939 roku. Zwolnione zostały z posad nauczycielki mężatki, których mężowie pracowali. 11 czerwca 1940 roku do szkoły wkroczyło gestapo i aresztowało trzech nauczycieli: Jana Gasia, Włodzimierza Nowaka oraz kierownika szkoły Czesława Zielińskiego. Po 5 tygodniowym zatrzymaniu w ostrowieckim więzieniu zostali oni przewiezieni do obozu koncentracyjnego w Oranienburgu. Nauka w szkole trwała nadal, chociaż utrudniał ją brak podręczników, zakaz nauczania niektórych przedmiotów oraz częste przerywanie pracy przez stacjonujące w szkole oddziały wojskowe. Frekwencja w szkole spadła niewiele, wyłączając dzieci żydowskie, które od początku wojny, zarządzeniem władz niemieckich, nie były przyjmowane do szkoły. Jednocześnie rozpoczęło się tajne nauczanie, podczas którego korzystano z zakazanych podręczników oraz uczono niedozwolonych przedmiotów: języka polskiego, polskiej historii i geografii. Przewodniczącym gminnej komisji tajnego nauczania został nauczyciel tutejszej szkoły Szymon Wrzosek. Tajne komplety prowadził również student Pałkiewicz. W lipcu 1944 roku na tutejszym terenie stanął front bojowy. Przepełnienie wojskami lokali szkolnych zatrzymało całkowicie pracę w szkole oraz ograniczyło tajne nauczanie. 16 stycznia 1945 roku do Kunowa weszły wojska radzieckie. Szkoła została natychmiast uruchomiona. Przystąpiono do realizacji skróconego programu nauczania. W końcu sierpnia 1945 roku z niemieckich obozów koncentracyjnych w Oranienburgu i Dachau po blisko sześcioletnim pobycie powrócili nauczyciele tutejszej szkoły: Włodzimierz Nowak i Czesław Zieliński Aresztowany wraz z nimi Jan Gaś zginął w obozie. 1.4. Dzieje szkoły po wojnie We wrześniu 1945 roku nauka rozpoczęła się normalnym trybem. Pojawiające się trudności wynikały z zaległości spowodowanych wojną oraz z problemów lokalowych. Zajęcia szkolne prowadzone były na dwie zmiany w dwóch budynkach- szkole na „Błoniu” i w „Dworze” . W pierwszych latach powojennych działalność szkoły nie ograniczała się do realizacji wytycznych programów szkolnych. Szkoła podejmowała również inne inicjatywy. Włączyła się w ogólnopolską akcję likwidacji analfabetyzmu. W roku szkolnym 1949/50 przy szkole prowadzone były kursy dla dorosłych i analfabetów. Podobne zadania realizowane były w kolejnych latach. Od 16 listopada 1959 roku uruchomiony został kurs dokształcający dla dorosłych w zakresie klasy VII. Podczas kursu zajęcia prowadzili nauczyciele kunowskiej szkoły: Wiktor Pendrys, Wanda Wesołowska, Krystyna Paliszewska. Od października 1965 roku przy szkole w Kunowie zorganizowana została Szkoła Przysposobienia Rolniczego. Jednocześnie trwały starania o uzyskanie zezwolenia na rozbudowę szkoły. Poniższa tabela przedstawia dane obrazujące liczbę uczniów, nauczycieli, oddziałów w latach 1945/46 – 1965/66.

*Wicedyrektor szkoły **W roku szkolnym 1965/ 66 liczba uczniów powiększyła się o grupę cygańskich dzieci, które rozpoczęły naukę w I klasach. W latach 1966/67 – 1984/85 dane liczbowe przedstawiały się następująco:

W roku szkolnym 1966/67 nastąpiły zmiany w organizacji szkoły. Wprowadzone zostały klasy ósme. W następnym roku w kunowskiej szkole urządzony został gabinet lekarski.
W szkole działały następujące organizacje: PCK, SKO, SKS, LOP, drużyna harcerska i zuchowa. Brały one czynny udział w życiu szkoły. Zaznaczyły swoją działalność również poza szkołą, uczestnicząc w wielu imprezach środowiskowych. Wielokrotnie reprezentowały szkołę w konkursach na szczeblu gminnym , powiatowym i wojewódzkim. Szkolne koło PCK, którego długoletnim opiekunem była Krystyna Paliszewska przystąpiło do ogólnopolskiego konkursu. W 1969 roku za swą działalność otrzymało I nagrodę przyznaną przez Zarząd Główny PCK. SKO prowadzone przez Alicję Parkę działało pod hasłem konkursu „Dziś oszczędzam w SKO jutro w PKO”. Sukcesem organizacji było zajęcie w wymienionym konkursie III, a następnie I miejsca w województwie. Istotne były osiągnięcia Szkolnego Koła Sportowego, którego opiekunami byli Władysław Ćwiek i Henryka Pająk, prowadząca grupę sportową dziewcząt. Koło organizowało życie sportowe w szkole. Działały sekcje: lekkoatletyczna, piłki nożnej, piłki ręcznej, tenisa stołowego. Wybrani członkowie koła zostali przeszkoleni i uzyskali tytuł Młodzieżowych Organizatorów Sportu. Młodzi sportowcy brali udział we wszystkich zawodach zgodnie z kalendarzem imprez Szkolnego Związku Sportowego. Odnosili liczne sukcesy, zdobywając czołowe miejsca w zawodach gminnych, rejonowych i wojewódzkich, tj. Czwórboju Lekkoatletycznym, rozgrywkach piłki nożnej, ręcznej , tenisa stołowego oraz biegach przełajowych. Na terenie szkoły członkowie koła organizowali Dni Sportu. Szkolne koło LOP, nad którym opiekę sprawowała Anna Szumlińska prowadziło akcję na rzecz ochrony przyrody. Członkowie koła brali udział w Dniach Ochrony Przyrody, przygotowywali gazetki ścienne, propagowali czytelnictwo książek o tematyce przyrodniczej. Sukcesem koła był udział jego reprezentanta w Konkursie Biologicznym na szczeblu wojewódzkim. Ważnym wydarzeniem dla szkoły był udział w Karnawale Młodości. W Kunowie odbywały się eliminacje występów artystycznych z poszczególnych szkół biorących udział w imprezie. Z programem przygotowanym przez szkołę w Kunowie wystąpiło ognisko harcerskie. Podczas eliminacji powiatowych w Opatowie szkoła z Kunowa zajęła I miejsce.
Aktywnie działał zespół harcerski, który uczestniczył w przygotowaniu wielu imprez o charakterze środowiskowym. Harcerze pod kierunkiem Aliny Sroki i Ewy Kuźniak opracowali program artystyczny dotyczący bezpieczeństwa ruchu i zachowania się na drogach„Gdy na jezdni -to rozważnie”, z którym odwiedzili kilka szkół w powiecie opatowskim. W szkole zaznaczyła się również działalność Spółdzielni Uczniowskiej, Samorządu Szkolnego, świetlicy szkolnej i biblioteki. Kontynuowana była, zapoczątkowana w latach 60-tych, współpraca z Rejonową Poradnią Wychowawczo- Zawodową. Dla uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych zorganizowane zostało nauczanie indywidualne i zindywidualizowane. W roku szkolnym 1971/72 wprowadzona została po raz pierwszy klasa uzawodowiona o specjalności budowlanej, do której uczęszczali uczniowie nie tylko z terenu Kunowa, ale również okolicznych miejscowości. W szkole działał Szkolny Zespół Wychowawczy, do którego należeli wychowawcy klas, opiekunowie organizacji szkolnych i szkolna higienistka. Funkcjonował także Uniwersytet dla Rodziców. 11 czerwca 1972 roku szkole nadano imię pułkownika Henryka Połowniaka „Zygmunta”. Placówka otrzymała sztandar ufundowany przez Komitet Rodzicielski oraz pomoce naukowe zakupione przez rodzinę patrona szkoły. Odsłonięta została tablica pamiątkowa z popiersiem „Zygmunta”. W 1991 roku zmieniono nazwę szkoły na: Szkoła Podstawowa w Kunowie. Życie szkoły organizował obowiązujący od 1 września 1973 roku „Ceremoniał szkolny”, według którego odbywały się uroczystości szkolne i apele. Od 1 września 1973 roku zgodnie z ustaleniami władz powiatowych i Kuratorium szkoła została Zbiorczą Szkołą Gminną, jedną z dwu w powiecie opatowskim. Dyrektorem placówki została Wanda Wesołowska. Następnie funkcję tę objął Józef Pędzik, a od roku 1975 Teresa Piwnik. Taki stan rzeczy trwał do roku szkolnego 1984/85, kiedy w oświacie nastąpiły zmiany organizacyjne. W miejsce dotychczasowych szkół zbiorczych powołano Inspektoraty Oświaty i Wychowania. W budynku szkoły w Kunowie mieścił się Gminny Inspektorat. Inspektorem został Władysław Ćwiek, a zastępcą Józefa Pędzik. W 1985 roku na wniosek Komitetu Rodzicielskiego oraz Grona Pedagogicznego rozpoczęła się budowa kompleksu boisk szkolnych. Oddane zostały one do użytku 26 września 1987 roku. W realizacji zadań szkoły z zakresu edukacji kulturalnej w owym czasie zaznaczyła się działalność świetlicy szkolnej. Przy świetlicy działał zespół folklorystyczny „Kunowiacy”, Opiekunami zespołu byli: Danuta Krześniak, Maria Pluta, Jerzy Kłonica, Alina Sroka, Teresa Popkiewicz oraz wicedyrektor szkoły Zofia Pająk. Zespół odniósł wiele sukcesów. Kilkakrotnie brał udział w harcerskich „Spotkaniach z Kulturą”. Uczestniczył w przeglądach Ogólnopolskiego Dziecięcego Konkursu Pieśni i Tańca „Barwy Przyjaźni”. Uświetniał swymi występami uroczystości szkolne i gminne. W roku szkolnym 1990/91 nastąpiły kolejne zmiany w systemie zarządzania oświatą. Rozwiązane zostały gminne inspektoraty, a na ich miejsce powołano delegatury. Szkoła w Kunowie podlegała Delegaturze Kuratorium Oświaty i Wychowania w Ostrowcu Św. W tym samym roku do szkół powróciła religia. W kunowskiej szkole uczyli jej: siostra katechetka Barbara Jackowska, ks. Stanisław Chmielewski, ks. proboszcz Mieczysław Murawski, ks, Paweł Cygan, ks. Mirosław Wołosz. Poniższa tabela obrazuje dane liczbowe w latach 1985/86 – 2001/02.
 

We wspomnianym okresie uczniowie tutejszej szkoły odnosili wiele sukcesów w konkursach przedmiotowych z języka polskiego, historii, biologii, plastyki. Wśród nich znaleźli się laureaci konkursów na szczeblu wojewódzkim, m. in.: konkursu wiedzy pożarniczej, wiedzy samokształceniowej „Uczę się sprawnie” oraz konkursów przedmiotowych. W latach 1992- 1998 uczniowie kunowskiej szkoły byli zwycięzcami plebiscytu „Uczeń roku” zorganizowanego pod patronatem Kuratorium Oświaty, Rejonowego Ośrodka Metodycznego oraz „Gazety Ostrowieckiej”. Widoczna była działalność Samorządu Uczniowskiego oraz organizacji szkolnych: SKO, LOP, PCK. Szkoła przystępowała również do konkursów o ogólnopolskim zasięgu. W 1997 roku wyróżniona została w konkursie „Dziecko w gminie- zdrowe odżywianie” ogłoszonym przez Departament Spraw Społecznych Kancelarii Prezydenta RP. Szkoła Podstawowa w Kunowie, jako jedna z 22 szkół w Polsce, zrzeszona była w Towarzystwie Szkół Twórczych. Współpracowała też z Polsko-Amerykańską Fundacją Wolności oraz Fundacją Wsi Polskiej. W 1999 roku w ramach akcji MEN „Internet w każdej gminie” szkoła otrzymała nową pracownię komputerową. Opiekunem pracowni został Mieczysław Gałęzia.
Rok szkolny 1999/ 2000 zapisał się w dziejach szkolnictwa jako pierwszy rok reformy oświaty. W myśl założeń reformy szkoła w Kunowie stała się szkołą sześcioklasową. W budynku podstawówki mieściło się również nowo utworzone gimnazjum. W następnym roku szkolnym kunowską szkołę czekały kolejne zmiany. Po przekształceniu szkół w Bukowiu i Chocimowie w „Małe szkoły” uczniowie z tych miejscowości kontynuują naukę w PSP w Kunowie.
W lipcu 2001 roku gmina Kunów dotknięta została powodzią. Wskutek powodzi ucierpiał również budynek szkoły. Zdezorganizowało to pracę placówki. Remont budynku uniemożliwił rozpoczęcie zajęć szkolnych w normalnym terminie. Dzięki staraniom dyrektora szkoły- pani Teresy Piwnik udało się pozyskać sponsorów, którzy sfinansowali 281 uczniom pobyt na „Zielonych szkołach” w: Strawczynie, Ciechocinku, Warzenku, Dźwirzynie, Rawie Mazowieckiej. Po lipcowych wydarzeniach szkoła objęta została programem „Kładka” W ramach programu nauczyciele tutejszej szkoły prowadzili popołudniowe zajęcia dla dzieci z rodzin, które ucierpiały w czasie powodzi.
Podobne zadania spełniał program Młodzież- Gmina- Rozwój finansowany przez Polską Fundację Dzieci i Młodzieży. W ramach tej inicjatywy PSP w Kunowie podjęła projekt –„Świetlica MGR – Mój lokalny partner”. Jego celem były działania edukacyjne i wychowawcze pod hasłem „Świetlica otwarta”, umożliwienie dostępu do pracowni informatycznej dla uczniów i rodziców, spotkania ze znanymi osobami, zajęcia wokalno- muzyczne, rekreacja dzieci w formie udziału w wycieczkach, ogniskach i zajęciach sportowych. W ostatnich latach szkoła objęta została pomocą finansową ze strony fundacji Polska Akcja Humanitarna. Z inicjatywy Samorządu Uczniowskiego uczniowie szkoły w Kunowie uczestniczyli w akcjach charytatywnych, takich jak: „Złotówka dla dzieci z Afganistanu”, „Góra Grosza” oraz zbiórkach pieniędzy w ramach „Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy” oraz fundacji „Wszystko dla Dzieci”. Uczniowie włączyli się też w obchody Święta Polskiej Niezapominajki. Zaprezentowali montaż słowno- muzyczny „Żyj z przyrodą w zgodzie” podczas obchodów święta w Wielkiej Wsi koło Wąchocka 15 maja 2002 roku. W lipcu 2002 roku zmieniło się otoczenie szkoły. Założony został nowy ogród przyszkolny. Z propozycją pomocy wyszedł pan Andrzej Zalewski – redaktor „Eco Radia”. Dzięki jego inwencji szkoła otrzymała sadzonki z gospodarstwa szkółkarskiego Lucjana i Grzegorza Kurowskich z Końskowoli koło Puław. Tym samym szkoła włączyła się w ogólnopolską akcję „Zieleń to życie, więc grajmy w zielone”. Nauczyciele i uczniowie zaproszeni zostali przez Andrzeja Zalewskiego i Lucjana Kurowskiego – prezesa Związku Szkółkarzy Polskich do Warszawskiego Centrum EXPO XXI na uroczystość otwarcia międzynarodowej wystawy „Zieleń to życie”. Ważnym wydarzeniem w życiu szkoły było przystąpienie w roku szkolnym 2002/ 2003 do konkursu „Szkoła z klasą” zorganizowanego przez „Gazetę Wyborczą” oraz Fundację Centrum Edukacji Obywatelskiej pod patronatem prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego. W październiku 2003 roku nastąpiło podsumowanie konkursu. PSP w Kunowie otrzymała certyfikat „Szkoły z klasą”. W ciągu ostatnich kilkunastu miesięcy w szkole nastąpiły istotne zmiany kadrowe. Pani Teresa Piwnik pełniąca od 1984 roku funkcję dyrektora szkoły objęła stanowisko wicestarosty powiatu ostrowieckiego. Nowym dyrektorem od 1 marca 2003 roku została pani Dorota Opara- nauczycielka tutejszej szkoły. Zmiany nastąpiły również na stanowisku wicedyrektora. Pani Zofia Pająk długoletnia wicedyrektor szkoły przeszła na emeryturę. Na stanowisko wicedyrektora powołana została pani Urszula Radomska.

Opracowanie:
Katarzyna Smagieł
Donata Ożdżyńska
Anna Kiljańska
Monika Sasak